Woda we Wszechświecie
Mars
Planetą, z którą od zawsze wiązano największe nadzieje na znalezienie życia był i jest w dalszym ciągu Mars. Wiadomo, że na biegunach Marsa występują znaczne ilości wodnego lodu. Na biegunie południowym jest on często przykryty zmrożonym dwutlenkiem węgla (suchym lodem). Woda znajduje się również pod powierzchnią planety.

Dla przykładu, 2 lutego 2005 r. sonda Mars Express sfotografowała lodowe jezioro na Czerwonej Planecie. Zamarznięta woda jest uwięziona w niewielkim, nie posiadającym nazwy kraterze uderzeniowym, który znajduje się na równinie Vastatis Borealis na północnych szerokościach Marsa . Współrzędne krateru to 70,5° szerokości północnej i 103° długości wschodniej. Krater jest szeroki na 35 km i głęboki na 2 km (licząc od krawędzi). Lodowe jezioro utrzymuje się przez cały rok, gdyż temperatury i ciśnienie nie pozwalają na jego wyparowanie do atmosfery. Jezioro nie może być zbudowane z zamrożonego dwutlenku węgla, albowiem o tej porze roku (późne marsjańskie lat) wyparował on już z okolicy.

Woda we Wszechświecie

Europa, drugi w kolejności księżyc z grupy odkrytych przez Galileusza, nosi przydomek planeta lodu. Ten najmniejszy z czterech wielkich księżyców Jowisza jest nieco mniejszy od naszego Księżyca. Księżyc Europa jest pokryty gładką warstwą lodu dobrze odbijającą światło. Wśród ciał Układu Słonecznego Europa ma największą zdolność odbijania promieni słonecznych.
W niektórych miejscach powierzchnia Europy przypomina spękane pola lodowe w okolicach podbiegunowych na Ziemi. Spękania lodowej powierzchni świadczą o istnieniu na Europie aktywności geologicznej, która powoduje pękanie i przemieszczanie płyt lodowych. Na powierzchni udało się znaleźć tylko trzy kratery. Brak kraterów uderzeniowych również upewnia nas o młodym wieku powierzchni.

Woda jest na Ziemi bardzo rozpowszechniona. Występuje głównie w oceanach, które pokrywają 70,8% jej powierzchni, ale także w rzekach, jeziorach i w postaci stałej w lodowcach. Część wody znajduje się pod powierzchnią ziemi lub w atmosferze (chmury, para wodna). Niektóre związki chemiczne zawierają cząsteczki wody w swojej budowie (hydraty - zawierają tzw. wodę krystalizacyjną). Woda występująca w przyrodzie jest roztworem soli i gazów. Najwięcej soli mineralnych zawiera woda morska i wody mineralne; najmniej woda z opadów atmosferycznych. Wodę o małej zawartości składników mineralnych nazywamy wodą miękką, natomiast zawierającą znaczne ilości soli wapnia i magnezu - wodą twardą.

Jak wiele innych substancji, woda ma budowę cząsteczkową. Jej cząsteczki są tak małe, że w najmniejszej kropli mieszczą się ich miliardy. Każda cząsteczka wody składa się dwóch atomów wodoru połączonych z jednym atomem tlenu. Masa cząsteczki wody wynosi 18 µ (unitów), a to jest 29,88*10^-27 kg(w szklance wody, która waży 0,2 kg, takich cząsteczek zmieści się aż 6,69*10²⁴!!!).

Woda, czyli tlenek wodoru (wg obecnej nomenklatury IUPAC - oksydan) to związek chemiczny o wzorze H₂O, występujący w warunkach standardowych (pokojowych) w stanie ciekłym. W stanie gazowym wodę określamy mianem pary wodnej, a w stałym stanie skupienia - lodem. Potocznie często do każdego ze stanów skupienia odnosi się słowo “woda”.Woda jest bardzo dobrym rozpuszczalnikiem dla substancji polarnych. Większość występującej w przyrodzie wody jest "słona" (około 97,38%), tzn. zawiera dużo rozpuszczonych soli, głównie chlorku sodu. W wodzie rozpuszczonych jest też wiele gazów, najwięcej dwutlenku węgla.

Woda we Wszechświecie

Kolejnym, interesującym z punktu widzenia poszukiwania wody księżycem Jowisza jest Ganimedes. Ciemnoszara powierzchnia Ganimedesa jest pokryta kraterami i poprzecinana jaśniejszymi brązowymi pasmami. Wielki owalny obszar o średnicy około 2000 km powstał w wyniku uderzenia ogromnego meteoroidu. Typowy krater ma jasne centrum, z którego wybiegają jasne smugi. Meteoroidy, spadające na powierzchnię Ganimedesa pokrytą grubą warstwą lodu, powodują trzaskanie lodu i rozrzucanie go we wszystkich kierunkach. Na Ganimedesie można obserwować również ciągnące się przez setki kilometrów rozpadliny i bruzdy. Ich struktura przypomina twory lodowcowe na powierzchni Ziemi. Świadczy to o tym, że Ganimedes jest ciągle aktywny geologicznie. Ganimedes posiada czapy polarne w pobliżu biegunów, podobnie jak Mars. Przypuszcza się, że zarówno Europa, jak i Ganimedes posiadają pod skorupą grubą warstwę wody w postaci lodu, a w przypadku Europy być może w postaci płynnej.